Month: October 2019

เมื่อเด็กน้อยถูกอุ้มหายอย่างอำมหิต

    การหายสาบสูญของหลายคนที่มีความเห็นทางการเมืองแตกต่างไปจากรัฐบาลที่ก้าวขึ้นมาจากการรัฐประหาร และสืบทอดอำนาจมาจนปัจจุบัน ไม่ใช่เรื่องใหม่ แต่เป็นเรื่องที่เคยเกิดขึ้นมาหลายครั้งแล้ว เพราะเป็นวิธีง่ายและอำมหิตที่สุด ที่อำนาจมืดจะจัดการกลุ่มคนที่ไม่ใช่พวกตัวเอง และบรรดาเผด็จการทั่วโลกก็นิยมแบบนั้น โดยเฉพาะในยุคสมัยของฮิตเล่อร์ ที่กำจัดคนแบบตรงไปตรงมา อุ้มกันหน้าตาเฉย

หมอกควันพิษจากข้าวโพดสู่ปาล์มน้ำมัน

ช่วงหลายเดือนที่ผ่านมา ผู้คนทางตอนใต้ของประเทศ รวมถึงประชาชนในสิงคโปร์ มาเลเซีย และอินโดนีเซีย หลายแห่ง ต่างประสบกับปัญหา หมอกควันพิษกันถ้วนหน้า

๑๔ ตุลาคม ๒๕๑๖ จากบันทึกของเด็ก ๑๒ ขวบ พ.ศ. ๒๕๑๖ ผู้เขียนอายุ ๑๒ ขวบ กำลังเรียนหนังสืออยู่ชั้นประถมปีที่ ๗ (ม. ๑ ปัจจุบัน) โรงเรียนอัสสัมชัญ บางรัก เป็นปีแรกผู้เขียนเริ่มใช้สมุดเล่มเล็กจดบันทึกเรื่องราวต่าง ๆ ที่พบเห็นในชีวิตประจำวัน หรือ ไดอารี และอีกเล่มหนึ่งเป็นสมุดขนาด ๘ หน้ายก สำหรับตัดแปะภาพเหตุการณ์สำคัญทางหน้าหนังสือพิมพ์ในช่วงเวลานั้น สี่สิบกว่าปีผ่านไป ผู้เขียนหยิบสมุดบันทึกสองเล่มนี้มาปัดฝุ่น ค่อย ๆเปิดทีละหน้าจากความกรอบของเนื้อกระดาษ อ่านอย่างละเอียด และก็นึกแปลกใจ นึกขำ ๆกับสิ่งที่เด็กน้อยได้บันทึก เพราะส่วนใหญ่เป็นการบันทึกเรื่องราวและทัศนะทางการเมือง ในสายตาของเด็กชายผู้ได้ยิน ได้เห็น ได้รับรู้การเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญที่สุดในประวัติศาสตร์การเมืองไทย

ปฏิบัติการไล่ล่างาสีเลือด

  หลายปีก่อน  หากเราพิมพ์คำว่า นกเงือก ค้นหาใน Google  ภาพที่ปรากฏให้เห็นคือ  ภาพนกทูแคน พอ ๆ กับภาพนกเงือก เป็นการสะท้อนว่า ที่ผ่านมาคนไทยจำนวนมากยังไม่รู้จักนกเงือก  และอาจจะรู้จักนกทูแคนแห่งทวีปอเมริกาใต้ มากกว่านกเงือกในเมืองไทย

6 ตุลาคม 2519 กับข้าพเจ้า

เหตุการณ์ครั้งสำคัญที่สุดครั้งหนึ่งในประวัติศาสตร์การเมืองไทย คือ เหตุการณ์ 6 ตุลาคม 2519 การสังหารโหดนักศึกษาและประชาชนภายในมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ เวลานั้นผมอายุ 15 ปี เรียนอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3โรงเรียนอัสสัมชัญ บางรัก