Monthly Archives: October 2019

    การหายสาบสูญของหลายคนที่มีความเห็นทางการเมืองแตกต่างไปจากรัฐบาลที่ก้าวขึ้นมาจากการรัฐประหาร และสืบทอดอำนาจมาจนปัจจุบัน ไม่ใช่เรื่องใหม่ แต่เป็นเรื่องที่เคยเกิดขึ้นมาหลายครั้งแล้ว เพราะเป็นวิธีง่ายและอำมหิตที่สุด ที่อำนาจมืดจะจัดการกลุ่มคนที่ไม่ใช่พวกตัวเอง และบรรดาเผด็จการทั่วโลกก็นิยมแบบนั้น โดยเฉพาะในยุคสมัยของฮิตเล่อร์ ที่กำจัดคนแบบตรงไปตรงมา อุ้มกันหน้าตาเฉย

ช่วงหลายเดือนที่ผ่านมา ผู้คนทางตอนใต้ของประเทศ รวมถึงประชาชนในสิงคโปร์ มาเลเซีย และอินโดนีเซีย หลายแห่ง ต่างประสบกับปัญหา หมอกควันพิษกันถ้วนหน้า

๑๔ ตุลาคม ๒๕๑๖ จากบันทึกของเด็ก ๑๒ ขวบ พ.ศ. ๒๕๑๖ ผู้เขียนอายุ ๑๒ ขวบ กำลังเรียนหนังสืออยู่ชั้นประถมปีที่ ๗ (ม. ๑ ปัจจุบัน) โรงเรียนอัสสัมชัญ บางรัก เป็นปีแรกผู้เขียนเริ่มใช้สมุดเล่มเล็กจดบันทึกเรื่องราวต่าง ๆ ที่พบเห็นในชีวิตประจำวัน หรือ ไดอารี และอีกเล่มหนึ่งเป็นสมุดขนาด ๘ หน้ายก สำหรับตัดแปะภาพเหตุการณ์สำคัญทางหน้าหนังสือพิมพ์ในช่วงเวลานั้น สี่สิบกว่าปีผ่านไป ผู้เขียนหยิบสมุดบันทึกสองเล่มนี้มาปัดฝุ่น ค่อย ๆเปิดทีละหน้าจากความกรอบของเนื้อกระดาษ อ่านอย่างละเอียด และก็นึกแปลกใจ นึกขำ ๆกับสิ่งที่เด็กน้อยได้บันทึก เพราะส่วนใหญ่เป็นการบันทึกเรื่องราวและทัศนะทางการเมือง ในสายตาของเด็กชายผู้ได้ยิน ได้เห็น ได้รับรู้การเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญที่สุดในประวัติศาสตร์การเมืองไทย

  หลายปีก่อน  หากเราพิมพ์คำว่า นกเงือก ค้นหาใน Google  ภาพที่ปรากฏให้เห็นคือ  ภาพนกทูแคน พอ ๆ กับภาพนกเงือก เป็นการสะท้อนว่า ที่ผ่านมาคนไทยจำนวนมากยังไม่รู้จักนกเงือก  และอาจจะรู้จักนกทูแคนแห่งทวีปอเมริกาใต้ มากกว่านกเงือกในเมืองไทย

เหตุการณ์ครั้งสำคัญที่สุดครั้งหนึ่งในประวัติศาสตร์การเมืองไทย คือ เหตุการณ์ 6 ตุลาคม 2519 การสังหารโหดนักศึกษาและประชาชนภายในมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ เวลานั้นผมอายุ 15 ปี เรียนอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3โรงเรียนอัสสัมชัญ บางรัก