อัสสัมชัญได้ชื่อว่าเป็นโรงเรียนเก่าแก่ที่สุดแห่งหนึ่งในประเทศ ก่อตั้งมาตั้งแต่ปีค.ศ. 1885  โดยบาทหลวงกอลมเบต์ชาวฝรั่งเศส โดยตั้งชื่อว่า College de L’ Assomption ด้วยจำนวนนักเรียน 33 คนมาจนถึงปัจจุบัน มีนักเรียนสำเร็จการศึกษามาห้าหมื่นกว่าคน จากเลขประจำตัวนักเรียนล่าสุด 58484

              บาทหลวงกอลมเบต์ ข้ามน้ำข้ามทะเลมาจากแผ่นดินแม่ มาดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาสอาสนวิหารอัสสัมชัญ บริเวณที่เรียกว่า บางรัก อันมีชุมชนชาวต่างชาติโดยเฉพาะชาวตะวันตกตั้งถิ่นอาศัยมาช้านาน และมีโบสถ์อัสสัมชัญเป็นศูนย์กลางในสมัยนั้น และต่อมาได้ริเริ่มก่อตั้งโรงเรียนอบรมสั่งสอนให้กับนักเรียนโดยไม่เลือกเชื้อชาติ ฐานันดร ศาสนา รวมถึงเด็กกำพร้าที่ไม่ต้องเสียค่าเล่าเรียน เมื่อวันที่ 16 กุมภาพันธ์ 1885 ซึ่งถือเป็นวันสถาปนาโรงเรียนอัสสัมชัญ

ผู้คนจำนวนมากยังเชื่อว่า การใช้ชีวิตแบบ new normal เป็นเพียงปรากฏการณ์ชั่วคราว สักพักหนึ่งเมื่อ COVID-19 จางหายไป พวกเราจะกลับมาใช้ชีวิตตามปกติเหมือนเดิมได้

อย่างไรก็ตาม หนึ่งปีผ่านมาแล้ว เชื้อ COVID-19 ก็ยังไม่หายไปง่ายๆ แต่กลับระบาดเพิ่มขึ้นอีก ล่าสุด ทั่วโลกมีผู้ป่วยโรคนี้แล้วเกือบ 100 ล้านคน และมีคนตายมากกว่า 2 ล้านคนในชั่วระยะเวลาเพียงปีเดียว ขณะที่ประเทศไทยมีคนติดเชื้อถึงประมาณ 20,000 กว่า คน และเสียชีวิต 70 กว่าคนแล้ว

คนที่มีอายุยืนยาวมาจนถึง 90 ปี  ยังมีสุขภาพกายแข็งแรงและจิตใจแจ่มใสนับว่าหาได้ยากยิ่ง  โบราณถือว่าคนเหล่านี้มีบุญ

เมื่อเร็ว ๆ นี้ลูกหลานและญาติสนิทมิตรสหายทุกรุ่น ได้ร่วมจัดงานฉลองครบรอบอายุ 90 ปีให้กับ ม.ร.ว.สายสวัสดี สวัสดิวัตน์  หรือป้าหน่อย ธิดาในหม่อมเจ้าศุภสวัสดิ์วงศ์สนิท สวัสดิวัตน์ และหม่อมเสมอ สวัสดิวัตน์ ณ อยุธยา

เคยมีคนบอกว่า

“หมาทุกตัวล้วนต้องตาย แล้วก็มีคนถามว่า ทำไมหมาถึงเป็นสิ่งมีชีวิตที่อายุสั้นนักและต้องตายก่อนเจ้าของเสมอ

มีคนตอบว่า เพราะหมาเข้ามาในชีวิตเพื่อสอนให้คน (เจ้าของ) ได้รู้จักกับความรักอันแท้จริง

เมื่อทำหน้าที่เสร็จมันจึงจากไป

ที่สำคัญคือ คนสามารถจะทุเลาความเศร้าที่หมาต้องจากไปได้ ด้วยการปลอบประโลมซึ่งกันและกัน

 แต่หมานั้นหากเจ้าของต้องจากไปก่อน หัวใจของมันจะแตกสลายจนไม่สามารถทนได้ …”

นานมาแล้ว หนังโรแมนติกเรื่องหนึ่ง มีประโยคอมตะที่ผู้คนจดจำได้แม่นยำว่า

“หากจะรัก ต้องลืมคำว่าเสียใจ”

“เราทุกคนต่างใฝ่ฝันถึงสวนกุหลาบในแดนมหัศจรรย์เหนือเส้นขอบฟ้า แทนที่จะชื่นชมกับดอกกุหลาบ

ที่บานอยู่นอกหน้าต่างในวันนี้”

– Dale Carnegie

ชีวิตที่ผ่านมา ผมชื่นชอบดอกกุหลาบมากกว่าดอกไม้ชนิดอื่น

ชอบกลิ่นหอมกุหลาบ ชอบสีสัน และกลีบกุหลาบทับซ้อนอันบอบบาง

ตั้งแต่รัฐบาลชุดนี้เข้ามาบริหารประเทศต่อจากรัฐบาลเผด็จการ เราไม่เคยทราบเลยว่าหน่วยงานความมั่นคงของรัฐ

อันประกอบด้วยหน่วยงานมากมาย ตั้งแต่สภาความมั่นคงแห่งชาติ กองทัพ ตำรวจ ฯลฯทำงานแบบมีเป้าประสงค์อย่างไร

ทำเพื่อความมั่นคงของชาติ  หรือเพื่อความมั่นคงของรัฐบาลเท่านั้น

“ถ้าอ่านข้อความนี้จบ แสดงว่ามึงจ้องกูนานไปล่ะ”

ข้อความนี้เป็นสกรีนตัวอักษรใหญ่ชัดเจน ด้านหน้าของเสื้อยืดวัยรุ่นสีขาวตัวหนึ่ง แขวนขายอยู่บนหุ่นนางแบบในร้านขายเสื้อยืดแห่งหนึ่ง

ผู้เขียนอ่านจบแล้วอดยิ้มไม่ได้ พลางกวาดสายตาไปดูเสื้อยืดหลากหลายตัวอักษรในร้าน  เห็นข้อความน่าสนใจมากมาย สะท้อนมิติต่าง ๆ ของผู้คนในสังคม

มีคนเคยบอกว่า  หากคุณโชคดีได้ดูหนังดี ๆ สักเรื่อง อ่านหนังสือดี ๆสักเล่ม นอกจากความรื่นรมย์ของสิ่งที่ได้รับแล้ว ชีวิตของคุณอาจจะเปลี่ยนไปก็ได้

ผู้เขียนเชื่อว่าหลายคนที่ได้มีโอกาสดูหนังเรื่อง JIRO Dreams of Sushi หนังเล็ก ๆ ที่ได้ถ่ายทอดเรื่องราวชีวิตของนายจิโระ โอโนะ วัย ๘๕ ปี ผู้ได้ชื่อว่าเป็นพ่อครัวปรุงซูชิที่เก่งที่สุดในโลก เวลาเพียงไม่ถึงสองชั่วโมงในโรงหนังอาจจะเปลี่ยนวิถีชีวิตของพวกเขาไปเลย

หนังเรื่องนี้ที่มีชื่อเป็นภาษาไทยว่า “ซูชิเล็ก หัวใจใหญ่”  ไม่ได้มาเล่าเรื่องวิธีหรือเคล็ดลับการปรุงซูชิให้อร่อยเลิศรส แต่เป็นเรื่องของผู้ชายคนหนึ่งที่รู้จักและค้นพบตัวเองมาตั้งแต่วัยรุ่นว่าต้องการอะไรในชีวิต และค้นพบงานอันเป็นที่รักของเขา

ทุกวันนี้บางคนเกษียณอายุแล้ว ยังไม่รู้เลยว่า ชีวิตอยากเป็นอะไร

หลายปีก่อน ผู้เขียนจำได้ว่า เมื่อเกิดการชุมนุมของผู้คนต่าง ๆในพื้นที่สาธารณะ ไม่ว่าจะเป็นการชุมนุมทางการเมือง หรือเทศกาลต่าง ๆ  อาหารรถเข็นขายดียอดนิยมอันดับต้น ๆประเภทหนึ่ง คือ ข้าวเหนียวหมูปิ้ง

จะไปชุมนุมที่ใด กลิ่นหมูปิ้งจะลอยมาก่อน พร้อมกับควันหอมกรุ่น

ช่วงเวลานั้นข้าวเหนียวหมูปิ้งขายดี จนมีเฟรนไชน์ชื่อดังหลายเจ้า พ่อค้าแม่ค้ารถเข็นเพียงแต่ไปรับหมูปิ้งที่เสียบไม้แช่แข็งไว้เป็นแพ็ก ๆ นำมาปิ้งย่างต่อ

ถามว่าทำไมต้องเป็นข้าวเหนียวหมูปิ้งที่ได้รับความนิยมมาก