วันชัย ตันติวิทยาพิทักษ์

ผู้เขียนเคยทำงานประจำมาเป็นเวลา 30 กว่าปี เริ่มจากเป็นพนักงานระดับปฏิบัติงานจนเวลาต่อมาได้เลื่อนตำแหน่งขึ้นมาเป็นผู้บริหารองค์กรหลายแห่ง จากที่เคยรับผิดชอบกับงานในหน้าที่อย่างเดียวก็ค่อยๆ รับผิดชอบกับงานหลายอย่างในเวลาเดียวกัน รวมถึงดูแลผู้ใต้บังคับบัญชานับร้อยคน

ไม่รวมถึงตำแหน่งหน้าที่ในสังคมที่ต้องเป็นกรรมการองค์กรต่างๆ ทั้งสถาบัน สมาคม มูลนิธิ ฯลฯ ทั้งโดยตำแหน่งจากหน้าที่การงาน และมีผู้คนมาเชื้อเชิญให้เป็นกรรมการ

4 ปีที่ผ่านมา หลังจากเก็บเงินได้พอสมควร ผู้เขียนได้ลาออกจากงานประจำเพื่อมาทำงานอิสระหรือฟรีแลนซ์ เป็นนายของตัวเอง ไม่ต้องมีเวลาเข้าที่ทำงาน ไม่ต้องมีเวลาเลิกงาน และไม่ต้องถูกกำหนดโดยระเบียบต่างๆ ขององค์การที่ทำงานด้วย 

ตำแหน่งหน้าที่ในสังคมก็ค่อยๆ ลาออก หากไม่สนใจจริงๆ 

Continue reading “ทำอาชีพอิสระได้อะไรบ้าง” →

วันชัย ตันติวิทยาพิทักษ์

ทุกครั้งเมื่อผู้เขียนจะเดินทางไปสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ เพื่อนๆ ที่ทราบข่าว มักจะพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า

“ระวังตัวด้วยครับ”

เป็นเวลานานนับสิบปีแล้ว ที่คนไทยจำนวนมากมีภาพจำเกี่ยวกับสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ว่า เป็นดินแดนที่ผู้คนอยู่กันด้วยความหวาดกลัว ระแวงว่าจะมีการวางระเบิด เสียงปืนปะทะกัน มีเสียงหวอของรถพยาบาล บ้านช่องปิดเงียบไม่คึกคัก

ใครไม่มีธุระจำเป็น ไม่ควรไปดินแดนเหล่านี้

ต้นเดือนสิงหาคมที่ผ่านมา ผู้เขียนใช้เวลาสี่ห้าวันตระเวนไปเยี่ยมชุมชนชาวมุสลิมหลายแห่งในจังหวัดนราธิวาส ยะลา และปัตตานี ทุกแห่งที่เดินทาง ผู้คนใช้ชีวิตปกติ อยู่กันด้วยความสงบสุข  ร้านค้าเปิดขายกัน ผู้คนเดินทางกันขวักไขว่

รถราตามท้องถนนแล่นกันพลุกพล่าน ไม่ได้เงียบเหงาวังเวงอย่างที่คนข้างนอกจินตนาการ

ชาวบ้านในพื้นที่แนะนำว่า ระหว่างเดินทาง หากไปด้วยรถยนต์ส่วนตัวจะปลอดภัยกว่าเป็นรถของทางการ

ด่านหลายแห่งตามท้องถนนที่เคยมีทหาร ตำรวจรักษาการณ์เคร่งครัด กลายเป็นด่านร้าง แทบจะไม่ค่อยมีเจ้าหน้าที่ประจำการ

…….

Continue reading “ปัตตานี และโรงเรียนในฝันของปฏิรูปการศึกษา“ →

By วันชัย ตัน 

ในบ้านเรา ตอนสายๆ มักจะสังเกตเห็นคนจำนวนมากยืนเข้าคิวหน้าศูนย์การค้าขนาดใหญ่รอเวลาห้างเปิด ต่างกันลิบลับกับพิพิธภัณฑ์ที่มีคนเข้าเยี่ยมชมบางตา  ขณะที่ในประเทศทางยุโรปและสหรัฐอเมริกา เรามักจะเห็นคนจำนวนมากมาเข้าคิวรอเวลาพิพิธภัณฑ์เปิด

ว่ากันว่าคุณภาพของคนในประเทศวัดได้จากจำนวนคนเข้าชมพิพิธภัณฑ์ และแน่นอนว่ารวมถึงความสนใจของภาครัฐและเอกชนต่อการสนับสนุนความก้าวหน้าของพิพิธภัณฑ์ในประเทศนั้นๆ ด้วย

Continue reading “เจตจำนงของมหาเศรษฐี” →

ตั้งแต่เป็นเด็ก แม่มักจะไปซื้อน้ำเต้าหู้หรือน้ำนมถั่วเหลืองมาให้กินเสมอ ๆ เช่นเดียวกับอาหารจานโปรดคือ เต้าหู้ผัดถั่วงอก

พอเข้าครัวทีไรก็เห็นขวดซีอิ้ว ขวดเต้าเจี้ยววางอยู่ แต่ไม่เคยเอะใจว่ามีที่มาจากถั่วชนิดเดียวกัน คือถั่วเหลือง

ถั่วเหลืองเป็นอาหารที่มนุษย์ปลูกกินกันมานานกว่าห้าพันปีแล้ว โดยสันนิษฐานว่าเริ่มปลูกในประเทศจีน

ถั่วเหลืองได้รับฉายาว่าเป็น “ราชาแห่งถั่ว” จากคุณประโยชน์มากมายทางโภชนาการ ทำอาหารนานาชนิด และนำไปแปรรูป ผลิตน้ำมันพืช อาหารสัตว์ ฯลฯ

Continue reading “ทำเต้าหู้กินเอง อร่อยกลางโควิด” →

By One Ton on วันศุกร์, กรกฎาคม 4, 2014

ภายในพิพิธภัณฑ์มีลูกโลกแสดงแผนที่โลกสมัยโบราณและอุปกรณ์การเดินเรือ เมื่อประมาณ ๑,๐๐๐ ปีก่อน

ความเดิมจากตอนที่ ๑ ผู้เขียนได้ไปเยือนพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีอิสลามแห่งอิสตันบูล ประเทศตุรกี สถานที่รวบรวมผลงานจำลองสิ่งประดิษฐ์ชิ้นสำคัญของนักวิทยาศาสตร์มุสลิมช่วงศตวรรษที่ ๙-๑๖ อันถือเป็นยุคทองของการค้นคว้าทางวิทยาศาสตร์ของชาวมุสลิม ตั้งแต่เครื่องมือด้านดาราศาสตร์ การเดินเรือ การก่อสร้าง เรขาคณิต เคมี เครื่องมือวัดระยะ อาวุธยุทโธปกรณ์ จนถึงความก้าวหน้าทางการแพทย์ การรักษา การผ่าตัด ซึ่งหลายเรื่องเคยคิดว่าเป็นผลงานของนักวิทยาศาสตร์ชาวยุโรป แต่กลายเป็นนักวิทยาศาสตร์ยุโรปนำไปต่อยอดดัดแปลง

Continue reading “โลกวิทยาศาสตร์กับมุสลิม (ตอนที่ ๒)” →

 

ภาคอีสานวันนี้ นอกจากต้องสู้กับโรคระบาด Covid-19 แล้ว ปัญหาภัยแล้งดูจะหนักหนาแสนสาหัสจริง ๆ

ในขณะเดียวกัน หลายคนเริ่มออกมาทำนายว่า หลังจากวิกฤติการณ์โรคระบาดครั้งนี้ผ่านพ้นไป

การเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตครั้งใหญ่ในสังคมอาจจะเกิดขึ้น

ชีวิตในเมืองใหญ่ ที่มีผู้คนหนาแน่น มีสิ่งอำนวยความสะดวกพร้อมสรรพ

อาจจะไม่ใช่คำตอบสำหรับความสุขอันยั่งยืนอีกต่อไป

แต่ชุมชนในท้องถิ่นที่สามารถพึ่งตนเองได้จริงจัง ผลิตอาหารเอง อากาศดี สามารถเข้าถึงเทคโนโลยีได้สะดวก มีป่าและมีแหล่งน้ำเป็นโครงสร้างพื้นฐานสำคัญ  อาจคือคำตอบของผู้คนในสังคมยุคใหม่

บางทีชุมชนตำบลหนองบัวสะอาด อำเภอบัวใหญ่ จังหวัดนครราชสีมา อาจตอบโจทย์อะไรบางอย่าง Continue reading “ชุมชนพึ่งตนเอง ทางรอดหลัง Covid” →