หลายปีก่อน เราสองสามีภรรยาได้ซื้อที่ดินผืนหนึ่งในอำเภอเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่

เป็นผืนนาที่ชาวนาแถวนั้นใช้ปลูกข้าวมานานหลายสิบปี โดยใช้ปุ๋ยเคมี ยาฆ่าหญ้า ยากำจัดหอย ฯลฯ ด้วยความเคยชิน เหมือนกับเกษตรกรทั่วไปในบริเวณนั้น

ผืนนาแห่งนี้สะสมสารเคมีมานานแล้ว แถมยังทำนาปีละ 2 ครั้ง 

เรียกได้ว่าผืนดินแถวนั้นหากเป็นคนก็แทบไม่ได้พักผ่อนเลย ถูกใช้งานหนักตลอด ดูดเอาแร่ธาตุขึ้นมาตลอด และโดนรถแทรกเตอร์ไถนากดทับดินให้แน่นไปเรื่อยๆ 

เราซื้อที่นาผืนนี้ในสภาพที่เรียกว่าคุณภาพดินไม่ค่อยเหมาะสมกับการเพาะปลูกมากนัก

เราแบ่งพื้นที่บางส่วน ขุดเป็นหนองน้ำ ทำเป็นพื้นที่ชุ่มน้ำ ตั้งชื่อว่า ทุ่งน้ำนูนีนอย เพื่ออนุรักษ์ให้เป็นที่อยู่ของพืชน้ำท้องถิ่นและนกหลากหลายชนิด อีกส่วนหนึ่งเก็บเป็นพื้นที่นาปลูกข้าว