พังงาในความทรงจำครั้งล่าสุดเกิดขึ้นเมื่อสิบกว่าปีก่อน
ผมไปเยือนเมื่อคราวเกิดเหตุการณ์สึนามิ
วันที่ 26 ธันวาคม 2547 มีคนตาย 3,000 กว่าคน
ตอนนั้นเดินทางมาที่อำเภอคุระบุรี แล้วลงเรือข้ามไปที่เกาะพระทอง
ไปเป็นอาสาสมัครช่วยเหลือพรรคพวกที่ประสบภัยอยู่ที่นั่น
ครั้งนี้ผมเดินทางไปอำเภอคุระบุรี ตามคำร่ำลือว่า
มีพืชน้ำชนิดหนึ่งซึ่งน่าจะเหลืออยู่ที่เดียวบนผืนโลกนี้
คือ พลับพลึงธาร Continue reading “ตาเลื่อนบ้า กับพลับพลึงธารแห่งเดียวในโลก”