รำลึก 10 ปี ล้อมปราบคนเสื้อแดง

10 ปี รำลึกโศกนาฏกรรม การล้อม
ปราบคนเสื้อแดง 19 พฤษภาคม 2553

เมื่อ 10 ปีก่อน ใครจะเชื่อว่า สี่แยกปทุมวัน ไม่มีรถ ไม่มีคนเลย

ผมถ่ายภาพนี้เมื่อวันที่ 21 พฤษภาคม 2553 ภายหลังเหตุการณ์นองเลือดครั้งใหญ่บริเวณสี่แยกราชประสงค์ เมื่อสองวันก่อน

มีผู้คนโดนยิงตาย 94 คน บาดเจ็บจำนวนมาก

ส่วนใหญ่โดนลูกกระสุนเจาะหัวและหน้าอก

บ่ายวันนั้นผมลักลอบฝ่าด่านทหารเข้ามาที่เกิดเหตุ เดินเท่าเปล่าตั้งแต่ประตูน้ำ ลัดเลาะไปตามถนน บันทึกภาพมาตลอด เดินเรื่อยมาคนเดียว ร้านรวงปิดหมดทุกแห่งเงียบสนิท ปราศจากผู้คน ราวกับเมืองถูกทิ้งร้าง

ตรงเซ็นทรัลเวิลด์ นักผจญเพลิงกำลังตั้งหน้าตั้งตาฉีดน้ำสกัดเชื้อไฟด้านในที่ยังไหม้ไม่หมด แม้ตึกช่วงหนึ่งจะพังลงมา ควันไฟลอยออกมาจากชั้นใต้ดินที่อยู่ลึกลงไป กลิ่นไหม้ยังติดจมูกอย่างแรง จนต้องออกมาสูดอากาศด้านนอก พอยืนถ่ายรูปได้สักครู่ เจ้าหน้าที่บอกว่า พบศพคนตายในชั้นใต้ดิน แต่ยังเอาตัวออกมาไม่ได้

ไม่นานมานี้ศาลฎีกาพิพากษาว่าการเผาเซ็นทรัลเวิลด์ ไม่ใช่จากคนเสื้อแดง ที่มีการกล่าวหากันมานาน

ผู้ชายที่โดนจับข้อหาขนถังแก๊สเข้าไปในอาคาร ถูกยกฟ้องหลังจากติดคุกฟรีหลายปี เพราะไม่ใช่ถังแก๊สแต่เป็นถังดับเพลิง

ผมออกมาเดินบริเวณสี่แยกราชประสงค์มีเวทีใหญ่ตั้งอยู่ ไม่กี่วันก่อนเคยแน่นไปด้วยชาวเสื้อแดงนับหมื่นคนมาจับจองพื้นที่ แต่บัดนี้ตามท้องถนนเกลื่อนไปด้วยเสื้อผ้า หม้อ ครก เสื่อ หมอน มุ้ง และเสบียงกรังของผู้ชุมนุมที่อพยพหนีตายออกไปอย่างกระทันหัน

คนเสื้อแดงกลับไปด้วยความรู้สึกพ่ายแพ้ หดหู่และคับแค้นใจ

ผมเดินผ่านกองทหารที่สับเปลี่ยนมารักษาการ แวะเข้าไปในวัดปทุมวนารามที่มีคนตายอย่างลึกลับหลายคน แต่ทหารได้กันคนไว้หน้าประตู บอกว่ากำลังเคลียร์พื้นที่ด้านในอยู่

ที่นี่มีคนตาย 6 คน ตายในเต็นท์พยาบาล หนึ่งในคนตายเป็นอาสาพยาบาลอายุไม่ถึง 20

คนเสื้อแดงกลับไปด้วยความรู้สึกพ่ายแพ้ หดหู่และคับแค้นใจ

ผมเดินออกมาตรงหน้ามาบุญครอง เงียบสนิท ไม่มีรถสักคัน

การประกาศเคอร์ฟิว ห้ามออกนอกบ้าน เร่งรัดให้ต้องรีบเดินทางกลับบ้าน

ฟ้าเริ่มมืด เหมือนกับความเศร้าสะเทือนใจที่ปกคลุมคนไทยทั้งประเทศในช่วงเวลานั้น

ผู้เสียชีวิต ผู้บาดเจ็บทั้งร่างกายและจิตใจของทุกฝ่าย คือเหยื่อของความแตกแยกครั้งรุนแรงที่สุดในสังคมไทยและยังต่อเนื่องมาจนถึงทุกวันนี้