ปรัชญาจากไม้ตียุง

 

ระยะนี้ยุงชุมมาก

ตอนแรกผมนึกว่ามีแค่บ้านผมที่มียุงชุม

คงเนื่องจากต้นไม้ในสวนหน้าบ้านเจริญงอกงาม

ยังมีอ่างเลี้ยงปลาและอ่างบัวมากขึ้น

ซึ่งทั้งหมดล้วนเป็นแหล่งเพาะพันธุ์ยุงชนิดต่าง ๆ

ให้ออกลูกออกหลานได้มากขึ้น

 

แต่พอลองถามเพื่อนที่ทำงานหลายคน

ทั้งหมดต่างบอกเป็นเสียงเดียวกันว่าบ้านของเขามียุงมากขึ้น

ไม่เว้นแม้กระทั่งที่ทำงานในช่วงหัวค่ำ

กองทัพยุงมักจะเล็ดลอดคลานต่ำผ่านแนวป้องกันมุ้งลวด

เข้ามาโจมตีบรรดามนุษย์งาน

จนเป็นตุ่มแดงขึ้นที่คอและแขนหลายแห่งเป็นที่ระลึกก่อนกลับบ้าน

 

พอกลับบ้านจริง  ๆ ยุงประจำถิ่นก็ทำงานเต็มที่

คนในบ้านต้องบริจาคโลหิตให้แก่ยุงรวมกันวันละหลายหยด

 

สมัยเด็กจำความได้ว่า

มือปราบยุงที่ติดตัวมาแต่กำเนิดคือสองมืออันว่างเปล่าของเรา

ที่คอยตบยุงซ้ำแล้วซ้ำเล่า เมื่อได้ยินเสียงหึ่ง ๆ ที่ข้างหู

จนมือแดงเถือกด้วยความเจ็บ

แต่ไม่ค่อยได้เลือดยุงมาเช่นฝ่ามือ

 

วิธีตบยุงของแต่ละคนก็แตกต่างกันไป

บางคนทำท่ากางมือออก

ฝ่ามือเหยียดตรงและประสานเข้าอย่างรุนแรงดังเผียะ

เมื่อสายตาคำนวณว่าด้วยความเร็วของยุงช้ากว่าฝ่ามือตัวเอง

(แต่ส่วนใหญ่จะคำนวณผิด)

 

ส่วนผมจะใจเย็นรอคอยยุงให้มาเกาะบนกระจกบานใหญ่

ที่มีแสงสว่างมากพอ

และเมื่อยุงอยู่ในระยะสังหาร

มือข้างหนึ่งก็ปะทะกับกระจกเสียงดังสนั่น

 

แต่นับวันผมเริ่มรู้สึกว่า

ฝ่ามือพิฆาตของผมทำงานช้าลง

ขณะที่ยุงบินเร็วและว่องไวมากขึ้น

ยิ่งเดี๋ยวนี้ยุงชุมากขึ้นผิดสังเกต

บางวันถึงกับต้องโยนผ้าขาวยอมแพ้

ปล่อยให้มันส่งเสียงเยาะเย้ย

หึ่ง ๆๆๆ อยู่ข้างหูเวลานาน

โดยไม่สามารถทำอะไรได้ เพราะวันนั้นตบจนมือบวมยังไม่ได้สักตัว

บางครั้งเอาแก้มอันบอบบางของตัวเองเป็นเหยื่อล่อ

แต่ก็ตบหน้าตัวเองฟรีอีก  ยุงรอดได้เหมือนเดิม

 

และแล้ววันหนึ่งอุปกรณ์ชิ้นหนึ่งที่เคยมองข้ามไปหลายปี

เพราะเชื่อในฝ่ามือของตัวเอง ก็แวบเข้ามาอยู่ในความคิด

มีชื่อเรียกอย่างเป็นทางการว่า Electric Mosquito Bad

สินค้านำเข้าจากประเทศจีน

ไม้แบดไฟฟ้าตียุง

มีรูปร่างหน้าตาดเหมือนไม้แบดมินตันขนาดเล็กทำด้วยพลาสติก

 

ส่วนล่างเป็นด้ามจับ ส่วนบนมีรูปร่างเป็นวงรี

ภายในเป็นลาดสานกันเป็นตาข่าย

เมื่อกดปุ่มตรงด้ามถือไฟฟ้าจากถ่านไฟฉายก้อนเล็กก็จะแล่นเข้าสู่ตาข่ายไฟฟ้าทันที

 

ผมซื้ออาวุธชนิดนี้ในราคา 120 บาท

เมื่อกลับถึงบ้านในเย็นวันนั้น ผมตรงเข้าไปที่ห้องน้ำทันที

แหล่งซ่องสุมยุงที่สำคัญแห่งหนึ่งปรากฎว่า

ได้ผลเกินคุ้มเมื่อเห็นยุงบินว่อนกลางอากาศ

เพียงแค่เอาไม้แบดตียุงแกว่งไปใกล้ ๆ

ยุงจะถูกคลื่นไฟฟ้าดูดเข้าหาตาข่ายไฟฟ้า

เป็นสะเก็ดไฟ เสียงดังเปรี๊ยะ ๆ

 

อาวุธนี้ดีจริง ๆ

เป็นอาวุธสามมิติได้ทั้งเสียงดัง ภาพเร้าใจ

บางทียังได้กลิ่นไหม้ของยุงอีก

ผมไม่ต้องเปลืองแรง ไม่ต้องคำนวณความเร็ว

และไม่ต้องเจ็บมือ

คืนนั้นยุงในห้องนอนและห้องน้ำถูกปราบจนเกลี้ยง

ด้วยอาวุธไฮเทคชนิดใหม่

 

วันรุ่งขึ้นผมเริ่มได้ใจ

บุกเข้าไปตรงที่วางรองเท้านอกบ้าน

แหล่งกบดานยุงอีกแห่งหนึ่ง

และใช้ไม้ปราบยุงทำการล้อมปราบด้วยการแกว่งไม้กายสิทธิ์ไม่กี่ครั้ง

ยุงหลายสิบตัวร่วงหล่นเหมือนใบไม้ร่วงในราวป่า

 

ผมยิ้มด้วยความสะใจในผลงาน

พอวันหยุดสุดสัปดาห์ ผมบุกเข้าไปในสวนและบ่อเลี้ยงปลา

ฐานที่มั่นสำคัญของพลพรรคยุงพร้อมอาวุธคู่ใจ

ปล่อยแสงไฟมหาประลัยบดขยี้ยุงอย่างมันมือ

สะเก็ดไฟ เสียงดังเปรี๊ยะ ๆ จากยุงที่ถูกช็อตด้วยลวดไฟฟ้า ดังขึ้นตลอดเวลา

ราวกับอยู่ในสนามรบ ยุงแตกพ่ายไปทุกสมรภูมิรบ

 

แต่ครั้งนี้ เมียผมที่เฝ้าสังเกตพฤติกรรมได้เตือนสติผมว่า

ผมกำลังมีพัฒนาการในการใช้ความรุนแรง

และการทำลายล้างอย่างไม่รู้ตัว

 

เมื่อแรกที่มีแค่สองมืออันว่างเปล่าเป็นอาวุธการสู้รบตบมือกับยุง

จัดได้ว่าอยู่ในระดับใช้ฝีมือด้วยกันทั้งสองฝ่าย

โดยมีความเร็วเป็นเดิมพัน

ใครเร็วกว่าก็รอด

ฝ่ายหนึ่งรอดชีวิตจากฝ่ามือพิฆาต

อีกฝ่ายหนึ่งรอดจากการถูกบริจาคโลหิต

ถือเป็นการป้องกันตัวเองที่สมน้ำสมเนื้อยิ่งของทั้งสองฝ่าย

 

แต่พอผมได้พัฒนาอาวุธ

มีตาข่ายไฟฟ้าเป็นเทคโนโลยีที่สำคัญ

ผมสามารถป้องกันตัวเองไม่ให้ถูกยุงกัดได้

 

แต่ผมไม่ได้หยุดอยู่แค่นั้น

ผมเริ่มพัฒนาจากการป้องกันตัวเองกลายเป็นฝ่ายรุกราน

ด้วยอาวุธไฮเทคที่เหนือกว่ายุง

 

ผมจึงเริ่มรุกรานไปตามถิ่นที่อยู่อาศัยของมันด้วยความฮึกเหิม 

รู้สึกว่าตัวเองมีอำนาจจากไม้ตียุง

จึงใช้อำนาจฟาดฟันยุงที่ไม่มีทางสู้ด้วยความไม่เป็นธรรม

 

อาวุธทำให้ผู้คนหลงใหลอำนาจมากขึ้น

เหมือนกับประโยคในยุคเผด็จการครองเมืองที่ว่า

อำนาจรัฐมาจากปลายกระบอกปืน

 

ผมฉุกคิดขึ้นได้ว่า เราควรมีอาวุธไม้ตียุง

เพื่อแค่ป้องกันตัวเองไม่ให้ถูกยุงกัด

หรือเที่ยวรุกรานถิ่นที่อยู่อาศัยของยุงด้วย

 

นี่แค่ไม้ตียุงราคาไม่ถึงร้อยบาท

ปล่อยกระแสไฟฟ้าได้ไม่กี่โวลต์ ยังรู้สึกหลงอำนาจขนาดนี้

 

ผมเริ่มนึกถึงคนที่มีปืนในมือจะรู้สึกว่าตัวเองมีอำนาจเพียงใด

และเข้าใจได้ว่าทำไมคนหล่านี้ชอบทำตัวกร่างเที่ยวไปหาเรื่องกับคนอื่น

 

ผมนึกถึงคนในเครื่องแบบที่มีอาวุธปืนในมืออย่างถูกกฎหมาย

พวกที่มีปืนแล้วเที่ยวยึดอำนาจจากคนอื่น

จะรู้สึกตัวเองยิ่งมีอำนาจมากขึ้นอีกเพียงใด

ในการเที่ยวไล่กระทืบ ตบคนที่ไม่มีทางสู้

 

มองออกไปให้ไกลอีก

มหาอำนาจในโลกกำลังเที่ยวรุกรานประเทศอื่น

ด้วยอาวุธและเทคโนโลยีที่เหนือกว่า

 

คนที่ไม่เคยรู้สึกถึงพลังแห่งอำนาจ ลองไปซื้อไม้ตียุง 

  เป็นอาวุธคู่กายแล้วจะรู้สึกว่า

อำนาจเป็นสิ่งหอมหวนเพียงใด